Header-new701px.jpg

Foto: Hln.be ©

Zijn vrouw verkracht en gewurgd, zijn dochters levend verbrand en hijzelf getekend voor het leven: dat was de trieste balans van een brutale inbraak die Amerika in 2007 opschrikte. Joshua Komisarjevsky (35) en Steven Hayes (52) kregen de doodstraf, maar die is intussen omgezet tot levenslang. Het bleek om twee kruimeldieven te gaan die elkaar in een woonruimte voor vrijgelaten gevangenen leren kennen hadden. William Petit heeft nu een boek laten schrijven waarin hij de pijnlijke details van die noodlottige zomeravond uit de doeken doet.

Het eerste wat de dokter zich nog herinnert, is dat hij aan handen en voeten vastgebonden wakker werd in de zetel. Twee onbekende mannen hielden hem in de gaten. De ene hield een pistool vast, de andere een baseballbat. Het bloed erop verraadde dat ze hem daarmee geslagen hadden. William vermoedt dat ze rond 2 à 3 uur 's nachts ingebroken hebben en dat hij twee uur lang bewusteloos geweest is. Zijn hoofd barstte van de pijn en het bloed stroomde over zijn ogen, een proces dat alleen maar versnelde door de bloedverdunner die hij die avond geslikt had.

De overvallers hadden geld nodig en vroegen hem waar de safe was. Die hadden ze echter niet. Daarop sleurden ze hem naar de kelder, waar ze hem aan een paal vastbonden en een donsdeken over hem heen gooiden.

Verdacht stil:

In de rest van het huis bleef het verdacht stil. William had geen idee hoe het met zijn vrouw Jennifer en dochters Michaela (11) en Hailey (17) gesteld was. "Een gevangene zijn in je eigen huis en zo hard geslagen worden dat je je amper nog kan verplaatsen: het is een onbeschrijflijk gevoel. Alles lijkt vertrouwd, maar tegelijk ook vreemd", klinkt het in het boek.

Boven halen de twee boeven intussen kasten en lades overhoop. Uiteindelijk vinden ze een rekening met 30.000 dollar op. Het plan wijzigt: een van hen zou binnen enkele uren met zijn vrouw Jennifer naar de bank rijden en 15.000 dollar ophalen, de andere houdt intussen de wacht.

"Mijn man is ziek":

In de kelder weet William niet wat er aan de hand is. "Zijn brein is opgezwollen en gekneusd, hij kan zijn polsslag tot in zijn schedel voelen. Zijn lichaam voelt heel zwaar aan en hij wordt heen en weer geslingerd tussen wanhoop, angst en pijn."

Uren later klinkt plots de gedempte maar lieve stem van Jennifer. "Hij hoort zijn vrouw, die doodsangsten moet uitstaan, in gesprek met de twee mannen die ingebroken hebben en zijn schedel tot moes geslagen hebben. Ze belt naar zijn dokterspraktijk om te zeggen dat hij ziek is en dus niet aanwezig kan zijn."

Verkracht op de vloer van salon:

Het volgende geluid kan hij moeilijk plaatsen, langzaam maar zeker dringt echter het onmogelijke tot hem door: ze zijn zijn vrouw aan het verkrachten op de vloer van hun salon. "Maak je geen zorgen, binnen enkele minuten zal het allemaal voorbij zijn", hoort hij zeggen.

William moest nu echt hulp zien te halen. Hij wreef zo hard met zijn polsen tegen de paal dat de plastic handboeien loskwamen. Met zijn handen en ellebogen sleepte hij zichzelf de trap op, recht de tuin in. Omdat zijn voeten nog steeds vastgebonden waren, rolde hij zichzelf in de richting van zijn buurman. Tot een agent hem met getrokken wapen opving en vroeg wie er nog in het huis zat. De dokter werd naar het ziekenhuis gebracht, maar de horror bleek nog lang niet ten einde.

Vastgebonden op bed:

Nadat Jennifer verkracht was, bleek ze gewurgd te zijn door Hayes. De twee meisjes lagen vastgebonden op hun bed, met kussens over hun hoofd. Ze zouden uiteindelijk levend verbranden door het vuur dat het duivelse duo stichtte. Van het huis bleef bijna niets meer over, de verzekeraar liet weten dat hij in twintig jaar nooit zwaardere schade gezien had.

Wat als?:

Petit bleef na de tragedie eenzaam en verslagen achter. Hij trok weer in bij zijn ouders, kon uren aan een stuk huilen en bleef in zijn bed liggen, al was er van slapen nauwelijks sprake. Niets had nog zin. "Ze hebben zijn familie, zijn huis, zijn kleren, zijn wagen en zelfs zijn levensdoel afgepakt. Mensen brachten hem eten, het geld stroomde binnen. In de brievenbus zaten wel 2.500 brieven en geschenkjes van over de hele wereld. Maar in de donkerte van zijn geest bleven enkel 'wat als?'-vragen over. Wat als het slot aan de achterdeur deftig gewerkt had? Zo zijn ze tenslotte binnengeraakt. Waarom had hij dat nog niet hersteld? Wat als de politie het huis vijf minuten eerder bestormd had?"

Tijdens het proces van Hayes en Komisarjevsky moest de politie inderdaad uitleggen waarom er zo lang gewacht werd met de interventie. In de bank was Jennifer er immers in geslaagd om alarm te slaan. Ze vertelde aan de bediende dat ze die 15.000 dollar nodig had om haar familie te redden. Als de politie verwittigd werd, zouden de inbrekers hen echter vermoorden.

"Leek me beter om te wachten":

Nadat Jennifer de bank verlaten had, belde het personeelslid toch het noodnummer. Tien minuten later was politiechef Robert Vignola al ter plaatse. Hij was diegene die het besluit nam om niemand in het huis te bellen, in plaats daarvan stelde hij alleen enkele van zijn mannen verdekt op.

"Het leek me beter om nog enkele minuten te wachten, zodat er nog extra versterking kon komen", verklaarde hij op het proces. Het Openbaar Ministerie maakte echter brandhout van die redenering. "Als jullie meteen binnengevallen waren, was mevrouw Hawke-Petit misschien niet verkracht en zouden Hayley en Michaela niet levend verbrand zijn."

Orale seks:

Tijdens de veelbesproken rechtszaak bekende Komisarjevsky ook nog dat hij orale seks had met Michaela en dat hij klaargekomen was op haar. Hij had zelfs een foto van haar genomen, met zijn penis mee in beeld. De daders werden wegens moord en verkrachting in oktober 2011 veroordeeld tot de doodstraf. Die werd uiteindelijk omgezet in levenslang vermits Connecticut sinds vorige maand geen executie meer uitvoert.

Vijf jaar na het drama gaf Petit de liefde weer een kans. Christine, een marketingdirectrice en fotografe, schonk hem vorig jaar een flinke zoon. "Als er iets te leren valt uit de zinloze dood van mijn mooie familie, dan is het dat we nooit bij de pakken mogen blijven zitten. Help een buurman, vecht voor de goede zaak en houd van je familie", besluit William.

Door: Sven Van Malderen - Bron: Daily Mail